یک هنرمند روشنفکر با گرایش‌های کاملاً غربی بر اثر رویارویی با تحولات زمان و خصوصاً اندیشه انقلاب، تبدیل شد به یک انسان روشن و عمیق نسبت به انقلاب با گرایش‌های فوق‌العاده مذهبی و دینی. برای مثل من که گذشته و جوانی او را در دانشگاه دیده‌ام، این تنها و تنها می‌تواند یک معجزه باشد. اگر انقلاب ایران چند معجزه داشته باشد، من آوینی را یک معجزه تمام عیار این انقلاب می‌دانم.
در مقابل حضرت امام میز تحریر کوچکی بود که کنار آن میز کوچک دیگری قرار داشت. روی این میز چند کتاب قرار داشت؛ از جمله قرآن که بالاتر از همه بود. امام با انگشت، به قرآن اشاره کردند و گفتند: «آیا معتقدی که این کتاب را خدا نازل کرده است؟» گفتم: «بله!» گفتند: «هیچ تردیدی نداری؟» گفتم: «خیر!» گفتند: «ما به این کتاب عمل کردیم. چه پیروز شویم و چه شکست بخوریم، در هر حال پیروزیم و معنای اِحدَی الحُسنَیَین این است».
زندگی و دوران فعالیت شهید سید علی اندرزگو، سرشار از شگفتی‌ها و گفتنی‌های ناگفته و نقاط پرکشش و دراماتیک است که می‌تواند علاوه برجذابیت های مختلف، بخشی از تاریخ مبارزات یک ملت را برای نسل امروز و فردا به نمایش گذارد. با توجه به اسناد و مدارک موجود از دوران زندگی سید علی اندرزگو انتظار می‌رفت که فیلمی محکم و قوی به لحاظ استنادی و جذاب از جهت دراماتیک خلق شود.
فراتر از وحدت میان مسلمین، انقلاب با دستور کار قرار دادن محورهایی مانند «دوگانه استکبار-استضعاف»، «جبهه جهانی مستضعفین» و… دایره وحدت را فراتر از مسلمانان قرار داد و غیر و دشمن خود در فضای پر از ظلم و ستم دنیا را، نه دوگانه‌های فرقه‌ای و مذهبی و نه غیریت‌سازی‌های دینی بلکه جبهه کفر، ظلم و استکبار در دنیا قرار داد.
از دهه ۱۳۴۰ ما با دو مکتب یا دو مدرسه مواجهیم: از یک سو، مدرسه انقلاب اسلامی که اسلام تشیع را به مثابه دعوتی فراگیر و عمومی در جهت اقامه حق و قسط طرح می‌کند. در مقابل مدرسه‌ای (البته پرنفوذ و ریشه‌دار) که خود را نگهبان تشیع به مثابه نوعی کیش و آموزه تاریخی قلمداد می‌کند. موارد تمایز این دو مدرسه متعدد است، اما در سطح هویتی مدرسه انقلاب اسلامی دیگریِ خود را «رژیم» و در امتداد آن غرب و صهیونیسم می‌بیند و جریان دیگر، که مسامحتاً می‌تواند جریان «سنتی» یا «ولایتی» نامیده شود، به عادت تاریخی هویت خود را در تمایز با عامه مسلمین (اهل سنت) یا در مراتبی در تقابل با جریان‌های بدعت‌آمیزی چون بهائیت و وهابیت تعریف می‌کند.
اینکه خیال می‌کنید ما حاصل مجاهدت و خون دل خوردن‌ها و شکنجه‌شدن‌ها و آوارگی کشیدن‌های چند هزار ساله را راحت تحویلتان می‌دهیم و با چهارتا هشتگ زدن و تشتک پراندن، چشم بر کور شدن چشم امید مظلومان و مسنضعفان جهان می‌بندیم، معلوم است هنوز نفهمیده‌اید چند چندیم!
پرده‌برداری از این پانزده مسأله و مصیبت جوامع اسلامی، روشن می‌کند که با وجود چنین ناسازگاری جدی و عمیق در جامعه اسلامی، همواره موتورهای بزرگی برای ایجاد مشکل و گرفتاری در جامعه اسلامی روشن است که با رفع یک مشکل و گرفتاری، یک مشکل و گرفتاری تازه خلق می‌شود.
هنگامی که می‌خواستند نخست وزیر را انتخاب کنند و بسیاری از چهره‌ها مطرح شدند، شهید بهشتی با نهایت شهامت گفت «اگر مسعود رجوی دارای افکار التقاطی و منافقانه نبود، از نظر قدرت اجرایی و توانایی سازماندهی، فرد بسیار مناسبی برای احراز این شغل بود».
پیرزنی از اهالی روستا، ۷ یا ۸ گوسفند بیشتر نداشت. آمد به مسجد صاحب‌الزمان و گفت نذرکرده‌ام یک گوسفند قربانی کنم برای مدافعین سلامت. حس و حالش دیدنی بود. گفت بزرگ‌ترین و بهترین گوسفند را بردارید. گوسفندی که جدا کردیم ۸۰ بسته ۱ کیلویی گوشت داشت. دقیقا به اندازه پرسنل بخش کرونای بیمارستان واسعی.
تمدن شناسان معاصر گفته‌اند: دنیای جدید که فعلاً ما با آن روبه‌رو هستیم حاصل لیبرالیسم و سوسیالیسم و فاشیسم است ولی آنچه وارد این اردوگاه تمدن‌سازی شده، انقلاب دینی است و هرکس از این به بعد بخواهد جهان جدید را بشناسد، بدون توجه به انقلاب دینی نمی‌تواند.
