رویارویی حضرت زینب (س) و یزید ملعون، آخرین فصل داستان کربلاست. اگر ما از حضرت زینب صحبت می‎کنیم، باید از آن زینبی صحبت کنیم که یزید را مستاصل کرد. زینب (س) قهرمان فصل آخر این داستان است. او شخصیتی منفعل نیست و دارد مجلس را مدیریت می‌کند، مسئله را جمع می‌کند و تحلیل ارائه می‌کند.

چرا می‌خواهیم همه مثل ما فکر کنند، این شدنی نیست. وحدت حول محور مشترکات است. خدا در قرآن این‌طور می‌گوید: «تَعالَوا إِلی کلِمَهٍ سَواءٍ بَینَنا وَبَینَکم»، وقتی می‌خواهد مسیحی‌ها، یهودی‌ها و اهل کتاب را دعوت کند، می‌گوید بیایید حول محور کلمه «سواء» – آن سخنی که همه‌مان قبول داریم – اجماع کنیم. یک جاهایی هم تفاوت داریم، عیب ندارد، آن تفاوت‌ها را بگذارید برای وقتش.

امیرالمومنین (ع) می‌گوید حق من این است که شما اطاعت مرا کنید. مفهوم اطاعت به معنای پیروی عاشقانه است نه پیروی عادی… علامت اطاعت از خدا اطاعت از ولی خدا است. علامت محبت به خدا، محبت نسبت به رسول و ولیّ خدا است و علامت محبت هم پیروی عاشقانه و اطاعت است.

«و علی الامراء بالعدل و الشفقه». خدایا تفضل کن مسوولان جامعه اسلامی از دو ویژگی‌ای که برایشان خیلی لازم است، بهره ببرند؛ یکی این که عادل باشند و دومی آن که دلسوز.

اباعبدالله(ع) فرمود: «اِنّی أُریدُ الاِصْلاحِ»، اصلاً یکی از فلسفه‌های حرکت اباعبدالله این است که حضرت مصلح است. عزاداران ایشان هم باید به اندازه خودشان حداقل دغدغه اصلاح را داشته باشند.